*της Δέσποινας Λιμνιωτάκη.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί ποτέ να μην καταφέρουν να εκτελέσουν μια συνταγή με τον τρόπο που παρουσιάζεται ή αποθεώνεται σε blogs και τηλεοπτικούς δέκτες, αλλά τα τελευταία χρόνια η κουζίνα έχει μετατραπεί σε κάτι περισσότερο από χώρος προετοιμασίας φαγητού – είναι ένα δωμάτιο για την ψυχή, με την μαγειρική να αποτελεί πολύτιμη ενασχόληση για τους ανθρώπους που παλεύουν με ψυχικές νόσους.
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των δραστηριοτήτων που φιλοξενούνται κάτω από την ομπρέλα της culinary therapy: μιας ισχυρής τάσης που μας έρχεται από το εξωτερικό και που παντρεύει την προετοιμασία του φαγητού με την ανακούφιση των συμπτωμάτων που αφορούν σε κάποια ψυχική διαταραχή ή τραύμα, ενώ λειτουργεί συμπληρωματικά με την ψυχοθεραπεία.
Από την προσεκτική επιλογή των υλικών μαγειρέματος και την αγορά τους, μέχρι την προετοιμασία και την απόλαυση ενός γεύματος, όλα γίνονται υλικό για ενδοσκόπηση, αυτοσυγκέντρωση, τόνωση της μνήμης και της δημιουργικότητας και ανακούφιση από το άγχος. Η κουζίνα προσφέρει εκτόνωση αλλά και αφορμές για περισυλλογή. Επαναπροσδιορίζει τη σχέση μας με το φαγητό και το τι βάζουμε στο σώμα. Φέρνει ανθρώπους κοντά. Ενώνει οικογένειες (εντάξει, τις χωρίζει κιόλας, ιδιαίτερα όταν τσακώνονται γύρω από τη γουρνοπούλα για τα πολιτικά, αλλά και αυτό αποτελεί ψυχολογικό υλικό προς επεξεργασία). Τιμά αυτούς που «έφυγαν» από κοντά μας. Πλαισιώνεται με γέλια, θλίψη ή έρωτα. Απευθύνεται σε όλες μας τις αισθήσεις. Είναι το μέρος που μπαίνεις για να συναντήσεις τον εαυτό σου και αυτό στο οποίο επιστρέφεις ξανά και ξανά, στις καλές ή τις δύσκολες στιγμές. Είναι το προστατευτικό μας μαξιλαράκι.
Η κουζίνα δεν προσφέρει απλά μια ευκαιρία για θεραπεία: έχει μεταμορφωτικές ιδιότητες.
*Η Δέσποινα Λιμνιωτάκη είναι Ψυχολόγος, Συνιδρύτρια και Πρόεδρος της
Κοιν.Σ.Επ The Healing Tree για την ψυχική υγεία
(www.healingtreecommunity.com)
