Αυτή η συνταγή είναι καθαρός χρυσός. Γεύση, ποιότητα και απλότητα μαζί. Με λίγα υλικά, χωρίς να ανάψεις το μάτι της κουζίνας. Με λίγο τυρί, ξηρούς καρπούς, φύλλα βασιλικού και ελαιόλαδο, θα κάνεις θαύματα.
Για να κάνουμε 100% αυθεντική τη συνταγή αυτή χρησιμοποιούμε παραδοσιακό γουδί και σταδιακά τρίβουμε όλα τα υλικά ξεκινώντας από το κουκουνάρι, το αλάτι, το σκόρδο συνεχίζοντας με τα τριμμένα τυριά, το βασιλικό και προσθέτουμε το ελαιόλαδο στο τέλος αλέθοντας συνεχώς ώσπου να έχουμε μια πάστα.
Οι μοντέρνοι Ιταλοί χρησιμοποιούν το γνωστό μας μούλτι/πολυκόφτη. Το ίδιο έκανα και εγώ και το αποτέλεσμα ήταν θεσπέσιο γιαυτό προτείνω να μην παιδεύεστε με το γουδί. Ωστόσο, αναφέρω πως διάβασα σε μερικά σκληροπυρηνικά Ιταλικά φουντ-μπλόγκ πως οι λεπίδες του πολυκόφτη δίνουν σαν αποτέλεσμα μια πιο "οξειδωμένη γεύση" στο πέστο. Από μία μικρή σπασικλο-μελέτη που έκανα ο βασιλικός οξειδώνεται από μόνος του εάν παραμείνει αρκετή ώρα χωρίς να επεξεργαστεί και μαυρίζει. Άρα εικάζω πως ίσως οι φίλοι μας είχαν μια τέτοια εμπειρία και έριξαν την ευθύνη στη "τεχνολογία" σαν σωστοί πατροπαράδοτοι μεσογειακοί τύποι που είναι. Δεν έχω κάνει ωστόσο πειράματα μεταξύ γουδιού και μούλτι για να το διαπιστώσω σαν αποτέλεσμα. Αυτή είναι μια καλή ιδέα για μελλοντικό project στο μπλόγκ μου.
Μικρά Μυστικά
Αντικαταστάσεις:
εύκολα αντικαθιστούμε τα τυριά με ένα τύπο "παρμεζάνας" φθηνότερο όπως το γκράνα παντάνο (grana padano)
Αντί για κουκουνάρι εύκολα χρησιμοποιούμε φουντούκ ή κάσιους. Αρκεί να είναι ωμα.
Ο βασιλικός καλό είναι να μην αντικατασταθεί και να χρησιμοποιηθεί η κατηγορία genovese γιατί δεν έχει τόσες ίνες στο φύλλωμα του, ωστόσο σε έκτακτη ανάγκη θα χρησιμοποιούσα και άλλο απλό πλατύφυλλο βασιλικό.
Υπόψιν πως με αυτές τις αντικαταστάσεις δε λέμε ΠΟΤΕ σε ένα Ιταλό ότι φτιάχνουμε πεστο "αλα τζενοβέζε" γιατί πολύ πιθανών θα μας χτυπήσει (χαχα)